ពាក្យចាស់ចែងថា "ធ្វេីស្រែខុស១ឆ្នាំត្រូវ១ឆ្នាំ តែការរៀបការវិញ បេីខុសម្តងហេីយ គឺខុស១ជីវិត"។
អ្នកខ្លះទទួលយកការរៀបការដោយបង្ខំចិត្ត ព្រោះតែការអាណិត មុខមាត់និងកិត្តិយស តម្រូវចិត្តឪពុកម្តាយ អំណាចទឹកប្រាក់ ... ចុងបញ្ចប់ទទួលបានការខកចិត្ត និងស្តាយក្រោយ។
មានពាក្យមួយឃ្លាដែលឮតៗគ្នាថា «ការអាណិតធំជាងស្រលាញ់»។
• តើការអាណិតធំជាងស្រលាញ់មែនដែរឬទេ?
• តើការអាណិតជាប្រភពនៃសេចក្តីសុខឬសុភមង្គលមែនឬទេ?
ពាក្យ«អាណិត»ជាអារម្មណ៍សង្វេកឬអាណោចអាធម ដែលបណ្តាលមកពីការឈឺចាប់ និងសំណាងអាក្រក់របស់នរណាម្នាក់។ឯពាក្យ«ស្រលាញ់» សំដៅលើអារម្មណ៍នៃការទាក់ទាញដ៏ខ្លាំងក្លា និងការជាប់ជំពាក់ចិត្ត(ឧបាទាន)។ស្រលាញ់ជាការដោះដូរតម្រូវការផ្នែកអារម្មណ៍ គឺមានការផ្តល់ជូន និងការទទួលមកវិញ។
អាណិតនិងស្រលាញ់ជាអារម្មណ៍ដែលមិនមានឧបករណ៍អ្វីយកមកវាស់កេីត បែបនេះគឺមិនអាចដឹងថាមួយណាធំជាងមួយណាឡេីយ។
• តើយើងត្រូវការគូស្នេហ៍ឬគូស្រករដែលជាមនុស្សទន់ខ្សោយឬអន់ មនុស្សទន់ជ្រាយមែនឬទេ?
ចម្លើយគឺតែងឆ្លើយថា៖ «មិនយកទេមនុស្សទន់ខ្សោយឬអន់ មនុស្សទន់ជ្រាយធ្វើជាគូស្នេហ៍ឬគូស្រករ» គឺ«យកមនុស្សខ្លាំងពូកែ មនុស្សរឹងមាំធ្វើជាគូស្នេហ៍ឬគូស្រករ»។ នៅពេលយើងមានអារម្មណ៍អាណិតនរណាម្នាក់ មានន័យថា យើងគិតពីបុគ្គលនោះ។ ជាទូទៅ ប្រភេទមនុស្សដែលយើងអាណិត គឺយើងមិនដែលអាណិតមនុស្សខ្លាំងពូកែ មនុស្សរឹងមាំនោះទេ ពោលគឺយើងអាណិតមនុស្សទន់ខ្សោយឬអន់ មនុស្សទន់ជ្រាយ។ខ្ញុំបានជួបនិងព្យាបាលមនុស្សជាច្រើនទាំងបុរសនិងនារីដែលមានវិបត្តិគ្រួសារ ពួកគាត់សម្តែងចេញអារម្មណ៍ខកចិត្ត និងស្តាយក្រោយ ឬវិប្បដិសារី ដោយសារពួកគាត់សម្រេចចិត្តជ្រើសយកមនុស្សដែលគាត់អាណិត ធ្វើជាគូស្នេហ៍ឬគូស្រករ។
• តើហេតុអ្វីបានជាការជ្រើសរើសមនុស្សដែលយើងអាណិតយកមកធ្វើជាគូស្នេហ៍ឬគូស្រករ ជាលទ្ធផលទទួលបានអារម្មណ៍ខកចិត្ត និងស្តាយក្រោយ?
អារម្មណ៍ស្រលាញ់ជាតម្រូវការចាំបាច់នៃផ្លូវចិត្ត ជាប្រភពនៃកម្លាំងចិត្តនិងសេចក្តីសុខក្នុងជីវិតរស់នៅ។ រាងកាយមនុស្សត្រូវការអាហារសម្រាប់ទ្រង់ទ្រង់ ផ្លូវចិត្តមនុស្សក៏ត្រូវការអាហារសម្រាប់ទ្រទ្រង់ដែរ។ អាហារសម្រាប់ផ្លូវចិត្តគឺការស្រលាញ់ គឺមិនមែនជាការអាណិតទេ។ ស្រលាញ់ជាអារម្មណ៍ ឯអាណិតក៏ជាអារម្មណ៍ ដែលវាផុសចេញនៅពេលយើងជួបនរណាម្នាក់។ អារម្មណ៍អាណិតបានផុសក្នុងចិត្តគឺដោយសារ បុគ្គលនោះមិនមានសមត្ថភាពបំពេញតម្រូវការអារម្មណ៍ជូនយើងបាន។ ឯអារម្មណ៍ស្រលាញ់បានផុសក្នុងចិត្ត ដោយសារបុគ្គលនោះអាចឆ្លើយតបទៅនឹងតម្រូវការអារម្មណ៍របស់យើង។តម្រូវការអារម្មណ៍ ឬអាហារបេះដូងមាន៥គឺ
1. ការឱ្យតម្លៃ
2. ការយល់ចិត្ត
3. ការគិតគូពីសុខទុក្ខឬយកចិត្តទុកដាក់
4. ការផ្តល់អារម្មណ៍សុវត្ថិភាព
5. ការផ្តល់អារម្មណ៍ត្រេកអរ
បេះដូងយើងត្រូវការអាហារទាំង៥ខាងលើជាប់ជាប្រចាំ។ នៅពេលខ្លួនយើងទទួលបាននូវចំណុចទាំង៥នៅក្នុងចិត្ត អារម្មណ៍ស្រលាញ់បានផុសឡើង។ ក្នុងវេលានេះ វាជាអារម្មណ៍ដ៏អស្ចារ្យ ក្នុងចិត្តពោរពេញដោយសេចក្តីសុខ។ ប៉ុន្តែនៅពេលយើងទទួលបានអារម្មណ៍អាណិត គឺបេះដូងយើងមិនទទួលបានអាហារនោះទេ ដួងចិត្តប្រឈមនឹងគ្រាំគ្រា និងរីងរៃ។ ពេលនោះអារម្មណ៍ខកចិត្ត និងស្តាយក្រោយចាប់ផ្តើមកើតមាន។ នៅពេលការខិតខំតស៊ូ និងរកដំណោះស្រាយដើម្បីទាមទារអាហារបេះដូង មិនទទួលបានលទ្ធផល អារម្មណ៍តែលតោល(មិនមានអីជួយបាន) និងកម្លាំងចិត្តកាន់តែដាប ក៏កើតមានឡើង ព្រមទាំងបន្ទោសខ្លួនឯង និងមានអារម្មណ៍តូចចិត្ត។ ចុងបញ្ចប់ ជីវិតរស់នៅស្ថិតក្នុងសភាពអស់សង្ឃឹម។
បែបនេះការជ្រើសរើសគូស្នេហ៍ឬគូស្រករព្រោះតែការអាណិត គឺប្រឈមនឹងការខកចិត្ត និងស្តាយក្រោយ ធ្វើឲ្យជីវិតរស់នៅខ្វះក្តីសុខ។ ពីព្រោះតែមិនទបានវែកញែកឲ្យបានច្បាស់លាស់ងមពីពាក្យអាណិត ធ្វើឲ្យបុរសនារីដែលសម្រេចចិត្តជ្រើសយកគូស្រករដោយសារការអាណិត រីងរៃនិងគ្រាំគ្រាដួងចិត្ត ដ្បិតអីបេះដូងមិនត្រូវការការអាណិតនោះទេ តែបេះដូងត្រូវការការស្រលាញ់។ អ្នកដែលគេអាណិតគឺទទួលបានអារម្មណ៍សង្វេក និងអ្នកអាណិតគេគឺទទួលបានអារម្មណ៍វេទនាចិត្ត៕
ស៊ាង លាប
អ្នកចិត្តសាស្រ្ត
010 573 233